Apple Newton - narodziny geniusza

Strona 1 z 2

Wielu z nas uważa, że nowe projekty powstają swoim naturalnym cyklem, ktoś je wymyśla i tyle. Historia Newtona pokazuje, że powstawanie nowatorskich produktów jest długim, żmudnym i ciężkim procesem, czasem pochłaniającym swych twórców. Może dlatego rewolucyjne produkty nie pojawiają się co roku. To po prostu niemożliwe....

Narodziny geniusza

Pierwsze projekty urządzenia mającego przypominać późniejsze PDA czy tablety pojawiły się już w 1986 roku, gdy prezesem Apple został John Scully. Produkt o nazwie „Navigator” miał mieć wielkość rozłożonego, kolorowego magazynu i miał być wyposażony zaawansowaną elektronikę i elementy sztucznej inteligencji. Powstały dwie makiety tego sprzętu, jednak do rozwoju tej koncepcji nie doszło.

Jedna z dwóch makiet urządzenia Navigator. Protoplasty Apple Newtona i dzisiejszego iPada.

W Apple pracował wówczas Steve Sakoman (kolejny Steve... ech... to nudne....), który w 1984 roku za namową Jobsa przeszedł do Apple z HP.

Steve Sakoman

Sakoman zajmował się w HP alternatywnymi urządzeniami do wprowadzania danych i głęboko wierzył, że w przyszłości klawiatura nie będzie potrzebna do komunikacji z komputerem. Sakoman pracował nad funkcją rozpoznawania przez komputery pisma ręcznego, ale HP nie było tym zainteresowane.

Gdy Jobs odszedł z Apple, Sakoman trafił do zespołu pracującego nad stacjonarnymi Macintoshami, co nie pokrywało się zupełnie z jego zainteresowaniami i planował nawet odejście z Apple, by gdzie indziej kontynuować prace nad komputerami przenośnymi. W Cupertino zatrzymał go Jean Louis Gassée.

Gassée zaproponował Scullemy stworzenie przenośnego komputera, spełniającego wizję uprzedniego „Navigatora”. Scully nie znając kompletnie założeń produktu wyraził zgodę.

Jean-Lous Gassee. Początkowo był szefem Apple we Francji. Po odejściu Steve'a Jobsa z Apple objął kierownictwo nad działem Macintosha, a następnie zarządzał działem nowoczesnych technologii. Po nieudanej próbie objęcia fotela CEO Apple, Gassee odszedł z firmy zakładając własną firmę komputerową Be Inc.

Tak powstał zespół, który stworzył Newtona. Sama nazwa Newton została wymyślona przez Sakomana i nawiązywała do pierwszego loga Apple. Sakoman stworzył własny zespół inżynierów i przeniósł się do opuszczonego magazynu przy Bubb Road w Cupertino, gdzie miał narodzić się pierwszy Newton. W skład zespołu wszedł jeden z twórców Mac OS — Steve Capps (kolejny Steve ?!)

Steve Capps.

Założenia Newtona

Planowano stworzyć urządzenie w formacie kartki papieru A5, zbliżone cenowo do komputera stacjonarnego Apple, z funkcją rozpoznawania pisma odręcznego. Aby urządzenie mogło sprostać mocą obliczeniową tak zaawansowanej funkcji, planowano użyć 3 procesorów AT&T Hobbit. Sakoman doszedł jednak do słusznego wniosku, iż urządzenie z 3 procesorami będzie zbyt drogie. Rzeczywiście, zespół inżynierów popuścił wodze fantazji i pierwszy prototyp „Figaro” miał wielkość kartki papieru A4, aktywną matrycę, twardy dysk i oszacowano, że będzie kosztował ponad 6000 USD.

Pierwsze, koncepcyjne modele Figaro.

Równie wielkim problemem była funkcja rozpoznawania pisma ręcznego, gdyż urządzenie musiało radzić sobie z wieloma charakterami pisma. Pomimo wielkiego nakładu pracy, efekty nie były ciągle zadowalające.

Pewnej nocy, podczas gdy członek kierownictwa Apple – Al Eisenstat – był w Moskwie, usłyszał gorączkowe pukanie do jego drzwi. Gdy otworzył, zobaczył bardzo nerwowo zachowującego się człowieka, który oświadczył, że jest programistą. Programista podał Eisenstat'owi dyskietkę zawierającą oprogramowanie do rozpoznawania pisma ręcznego, a następnie szybko odszedł. Kiedy Eisenstat wrócił do Stanów, dał kod do Gassée, który z kolei przekazał go do zespołu Newton.

Jednak rzeczywistość nie była tak sensacyjna. Kod powstał w rosyjskiej firmie ParaGraph International, w której pracował Stepan Pachikov i Apple kupiło program odpowiedzialny za rozpoznawanie pisma odręcznego, a następnie zespół Newtona podjął prace nad jego udoskonaleniem i dostosowaniem do przyszłego produktu.

Okazało się, że program rzeczywiście radził sobie z nauką różnego rodzaju kształtu liter i był w stanie dopasować się do różnych charakterów pisma użytkownika.

Tymczasem....

Gassée widział się w roli następcy Johna Scully'ego jako przyszły prezes Apple. Spodziewał się, że moment, gdy Scully spadnie z prezesowskiego fotela, nieuchronnie się zbliża. Przemawiały za tym coraz gorsza kondycja Apple. W 1989 odszedł dotychczasowy i bardzo ceniony szef operacyjny Del Yocan, a Gassée starał się objąć po nim to stanowisko. Nieoczekiwanie dla niego, obiął je Michael Spindler (przyszły prezes Apple). Gassée odszedł z Apple zabierając se sobą Sakomana, z czego rodzi się Be Inc., BeOS i BeBox.

Prace nad „Figaro” nadal trwały, a samo urządzenie wręcz puchło. Zastosowano w nim akumulatory umożliwiające pracę przez kilka dni, masa sprzętu wzrosła do 8 kg, a cena przekroczyła 8000 USD. Inżynierowie nie chcieli jednak słyszeć o żadnych ograniczeniach, a cały zespół zdawał się tracić kontakt z rzeczywistością, co o mało nie zakończyło się skasowaniem rozbrykanego zespołu i jego projektu. Podczas prezentacji przed zarządem, „Figaro” nie zrobił dobrego wrażenia, natomiast John Scully zachwycił się systemem — przyszłym Newtonem OS. Aby jednak zespół Newtona sprowadzić na ziemię, wyznaczono sztywne ramy. Newton miał kosztować poniżej 1500 USD i być gotowym na kwiecień 1992 roku.

Wkrótce zespół Newtona przedstawia trzy projekty:

• Senior - to tablet o wymiarach 9" x 12" w cenie około 5000 USD będący bezpośrednim rozwinięciem „Figaro” bardzo promowany przez Larrego Teslera (pochodził z Xeroxa i brał udział przy projekcie Lisa.
• Model średni - tablet o wymiarach 6" x 9" o słabszych parametrach od „Seniora” w cenie 2000 USD. (nie wzięto go pod uwagę)
• Junior - tablet o wymiarach 4,5" x 7" w cenie 500 USD, promowany przez innego członka zespołu Michaela Tchao.

Druga koncepcja Figaro.