Komentarze Adam Jesionkiewicz Usuń wszystkie komentarze

Tu bez wątpienia masz rację :) Przyszłość ludzkości jest dla nas trudna do zrozumenia. Z drugiej strony - to nic nowego. Nasi rodzicie nie mogli pojąć nas, a nasi dziadkowie twierdzili, że nasi rodzicie to już totalny upadek ;)

Dodam jeszcze, że mechanizm Oculusa w żaden sposób nie ściska twarzy. Nie ma już gumowych pasów napinających, a całość bardziej przypomina sposób zawieszenia czapeczki bejsbolowej, niż prototypu. To ma kluczowe znaczenie, bo sam fakt ściskania twarzy daje psychologiczne odczucia (wręcz wzmaga klaustrofobiczność). Trzeba przyznać, że tu Oculus dokonał prawie niemożliwego i wersja gen #1 jest zaskakująco nieodczuwalna (także znacznie lżejsza i inaczej wyważona). Tu znajdziesz trochę więcej moich opinii o różnicach (w 2 części): http://vrking.pl/oculus-rift-cv1-pierwszy-unboxing-w-pl/

Zgadza się. Prototypy nie nadawały się do żadnego dłuższego niż 15 min. siedzenia. Konsumencka wersja pozwala siedzieć tyle, ile przed typowym komputerem. Normą są wielogodzinne sesje, a są tacy, co i kilkanaście potrafią przesiedzieć. Mi najdłużej zdarzyło się używać przez kilka godzin - longiem. Nie da się tego porównać w żaden sposób z prototypami. Niestety HTC Vive w tym wypadku ma komfort zbliżony do DK2, więc potrzebuje jeszcze jednej iteracji, żeby stać się naprawdę konsumenckim produktem.

Dzięki za odpowiedź. Dzisiaj nie dam Ci rady odpisać, ale obiecuję, że odniosę się do każdej Twojej wątpliwości z konkretnymi przykładami. Póki co, odpowiem na jedyną kwestię, w której masz rację - Hollywood. Tak to już jest, że nowe rzeczy (zmiana paradygmatu) stanowią ogromną szansę dla nowych graczy, a starzy albo się dostosowują z opóźnieniem albo nawet giną (paradoks innowatora). Chcesz przykłady? Są ich tysiące, a ostatni choćby Nokia. Też nikt nie wierzyli w nadejście rewolucji mobile. Jak się skończyło - wiesz. Tydzień temu Intel zwolnił 12 tys. ludzi - to pokłosie ich "braku wiary". Tak samo będzie z Hollywood. Nie zaadoptują się szybko i będą krytykować nowe medium - tego akurat jestem przekonany. VR na tę chwilę jest dla nich większym zagrożeniem, niż rynkiem.

"Na chwilę obecną wszyscy próbują zachwycić się VR." Mała korekta: nie próbują się zachwycić, tylko Ci, którzy używają się nim zachwycają. Co zrobić? Mają przestać? To jest właśnie podstawowa różnica - okulary 3D TV były wspaniałe wg producentów, ale gorzej z użytkownikami. W zasadzie to nie znam nikogo, kto by się jakoś szczególnie nimi jarał (ja nawet w kinie nie byłem w stanie używać - nigdy - no może poza Avatarem kiedyś, ale to dlatego, że mnie jara kosmos ;)). VR jarali się wcześni userzy zanim duże korpo w ogóle uwierzyło, że to ma sens (i jest wykonalne). Na tym polega różnica.

Do wszystkich, którzy porównują VR do okularów TV3D. Zadajcie sobie pytanie, dlaczego 3D TV (czy nawet kino 3D) nie ma sensu. Dlaczego najpierw się tym zachwyciliśmy (zanim zobaczyliśmy) a potem porzuciliśmy. Ponieważ jest to pytanie retoryczne, to odpowiem. Bo to był totalny marketingowy bullshit. Konsumenci sądzili, że to co dostaję z okularami 3D, to jest właśnie to, co dzisiaj out of the box daje VR. Niestety - tak nie było, bo nie mogło być. Nie da się w ten sposób uzyskać imersji przestrzennej świata z poczuciem obecności. Ale to nie znaczy, że ludzie nagle nie chcą przenosić się do innych, wykreowanych światów. To oznacza tylko tyle, że technologia którą im próbowano sprzedać nie dała im tej możliwości. VR to zupełnie inna para kaloszy, to świat, który nie jest wyświetlany przed oczami na jakimś ekranie. To świat, w który VR nas wrzuca - w jego środek, otaczając na w 100%. Czy to się uda? Komercyjnie? Ja jestem przekonany, że to już jest wystarczający poziom, żeby świat oszalał (biznes, gry, rozrywka, medycyna, edukacja, etc.). Jeżeli tak się jednak nie stanie i znowu zawiedziemy oczekiwania, to przecież nie oznacza, że to koniec. Dalej, cywilizacyjnie będziemy poszukiwać lepszych rozwiązań. Ludzką cechą jest chęć kreowania świata dookoła nas - nic tego nie zmieni (a narkotyki są ekstremalnie szkodliwe ;)).

Ciekawa opinia, szczególnie na kogoś, kto miał szansę używać konsumenckie wersje tych produktów, bo chyba nie opierasz swojego autorytatywnego zdania po kilkuminutowej zabawie niedoskonałym prototypem? Moja żona dla przykładu w obydwu prototypowych Oculusach nie mogła spędzić w VR więcej niż kilka sekund. To ekstremalny przypadek, nie spotkałem takiego drugiego w swoim otoczeniu. Natomiast z nowym (czyli tak naprawdę pierwszym konsumenckim), nie ma najmniejszego problemu i jest w stanie siedzieć godzinami. Tak samo z Vive. Jeżeli jednak faktycznie należysz do tej wąskiej grupy (choć wg badań, nawet ci najbardziej sensytywni po kilku dniach 15 min sesji tracą tego typu skłonności), to trochę współczuję. Zabawa jest trudna do porównania z czymkolwiek innym.

Przyznaję - mam z tym zawsze problem. Poradźcie, czy pisać "ta"/"to"?

Wygląda na to, że muszę zrobić osobny post o tym, dlaczego porównywanie TV 3D do VR nie ma żadnego umocowania w rzeczywistości. To trochę tak, jakbyś chciał porównać oglądanie pocztówki 3D (były kiedyś takie) do tego, co właśnie widzisz w tej chwili swoimi oczami (rozglądając się dookoła i chodząc po tej przestrzeni). VR to nie jest ekran - gdzieś tam zawieszony w polu widzenia. To jest pełna kreacja świata dookoła Ciebie dająca nierzadko poczucie 100% obecności (presence). Niestety - do póki nie spróbujesz, to nie będziesz sobie w stanie wyobrazić.

Biorąc pod uwagę to, co się aktualnie dzieje w tej dziedzinie - nic już tego nie zatrzyma. Zakładam, że to dobrze - przynajmniej dla tych, którzy chcą to mieć ;)