Owego piątkowego dnia było bardzo parnie i gorąco. Nieba nie przykrywała żadna chmurka, jedynie piękny, czysty, nieprzenikniony błekit wokoło nas. Żar lał się z nieba bezlitośnie namaszczając nas coraz-bardziej-wkurzającą opalenizną i potem. Jedynie klimatyzacja dzielnie stawiała opór najeźdźcy, dumnie pracując na najwyźszych obrotach, starając sie dostosować temteraturę w środku auta do wymarzonych, mistycznych i nieosiągalnych w kilku pierwszych chwilach pracy 19 st. celcjusza.
Apple Store mieści się w bardzo ładnej zabytkowej kamienicy przy Eschenbachgasse 11 (róg Getreidemarkt; jest to 1. bezirg, czyli najbardziej reprezentatywna i leciwa część*Wiednia). I muszę sie szczerze przyznać, że krzyczące, kolorowe plakaty iPodów w oknach wprawiły mnie w małe zakłopotanie, bo jednak strasznie kontrastują z otoczeniem. Jeśli jest to zaprojektowane na przyciągnięcie uwagi, to cel na pewno został osiągnięty.
Co prawda uważam, że lepszą lokalizacją dla tego typu sklepu byłaby mieszczaca sie 500m dalej Mariahilfer Strasse, jedna z mekk zakupowiczów, ale z drugiej strony być może pewna (rozsądna) odległość i na prawdę piękna i znakomita lokalizacja dodaje mu... splendoru... i sprawia, że Sklep nie ginie w natłoku innych.
W środku jest (zapewne prawie) wszystko, czego 'average user' może potrzebować. Od iPodów, poprzez wszystkie MacBooki, iMaki (które były celem naszej pielgrzyki), na PowerMakach podpietych pod Apple Cinema Display 30" koncząc. Obsługa jest bardzo miła i zdaje się, że fachowa, bo o ile z odpowiedzią o pytania techniczne nie było większego problemu, to pytanie o AppleCare wywołało pewne poruszenie. Oczywiście z porozumiewaniem sie w innym języku niż Goethe'go również nie było problemów. Mój tata rozmawiał z obsługującą nas osobą po niemiecku, ja z wrodzonego lenistwa po angielsku i generalnie w pewnym momencie zacząłem wspólczuć owemu panowi, bo musiał dosyć szybko się 'przestawiać' pomiędzy jednym a drugim, bo zarówno ja jak i moj tata mieliśmy do niego całe tony pytań, od głupich i infantylnych zaczynając do czsami naprawdę hardcorowych kończąć.
Po odpowiedzi, na co bardziej wredne pytania zostaliśmy odesłani do serwisu, który znajdował się piętro niżej i to był jeden z tych zgrzytów, który pozostawił ryse, na naprawdę znakomitym pierwszym wrażeniu.
To co mi sie strasznie podobało, to wybór iPodów i wszelakich akcesoriów do rzeczonych. Wszystkie 'tjubki', dokstacje wszelakich firm, słuchawki od oryginalnych ejplowskich zaczynając na różnych modelach Koss'ów kończąc.
W tym pomieszczeniu, oprócz tych wszystkich dziwacznych iPodów HiFi, klonów, nie-klonów, budzików itepe znajdowały sie na okrągłym stoliku dwa iMaci 17 i 20", oba w podstawowej konfiguracji, niestety niepodłączone do internetu i coś takiego:
cokolwiek by to było i do czegokolwiek by to miało służyć O_o
w pomieszczeniu wgłebi znajdowały sie wspomiane już wszystkie wersje MacBooków i MacBooków Pro i tu kolejny zgrzyt. Czego oczekuje klient, który przychodzi do Apple Store? Maka. Tu chyba wszyscy jestesmy zgodni
a na kazdym maku jakiegos, chociaz dema mozliwosci systemu 10.4, czy tak? Nie wiem jak Wy, ale mi sie wydaje, że ostatnią rzeczą jakiej oczekuje klient przychodzący do Apple Store to MacBook z odpalonym na nim Windowsem. To nawet nieestetycznie wygląda, już pominając wszystkie inne rzeczy, o których większość z nas ma większe lub mniejsze pojęcie. Nieestetycznie. Moje zmysły smaku zostały podrażnione i znajdują sie w traumie do tej pory. Widać, ze 'and I'm a PC too' robi sie coraz bardziej prawdziwe. Co do MacBooków czarnych, trafiliśmy na ciekawą promocję. Otóż mogliśmy nabyć wspomniany komputer z 1.25 GB Ramu i Tucano Second Skin w cenie 1499 Euro, niestety jedynie w dniu, w którym kupowaliśmy iMaca.
Na przeciwległej ścianie stały PowerMaki podpięte do ACD 30" i 23" i jedno mini CoreDuo pod 20". Musze przyznać, że z wielkim zainteresowaniem przeczytalem ostatni tekst Maćka Galasa o ACD 23", ale musze powiedzieć, że gdy wszystkie 3 monitory są zestawione obok siebie na, w końcu nie takiej dużej powierzchni, to jednak zarówno ACD 20 jak i 23" nie wytrzymują konfrontacji z największym bratem 30" i wyglądaja jak jakiś ponury, kiepski, i w gruncie rzeczy mocno nie udany żart. Dwudziestka wydaje się wręcz mikroskopijna, ginie, prawie wcale jej nie widać. Nie do końca udany pomysł. Choć, może sie mylę...
Sam 'proces zakupu' nie był szczerze powiedziawszy jakimś szczególnym doświadczeniem, (no, poza duuuużo lżejszą kieszenią
widać, że sklepy w Austrii muszą jeszcze wiele nadrobić względem Stanów, choć muszę przyznać, że wszystko przebiegło bez żadnych problemów. Komputer oczywiscie był na składzie, z ewentualnym upgrade'em RAMU również nie było problemu. Piszę ewentualnym, bo ku wielkiemu zdziwieniu obsługi, iMaca Core Duo 20" kupiliśmy w wersji podstawowej, co wywołało totalną konsternację i próbe nawracania nas ze złej drogi Za 100 euro, ktore Apple zyczy sobie za 512 Ramu to trochę za dużo, szczególnie, że po rozszerzeniu byloby 2*512, wiec ewentualna dodatkowa kość 1GB odpada. Jeśli wierzyć instrukcji obsługi dołączonej do komputera, samodzielna wymiana pamięci RAM wygląda bliźniaczo jak w przypadku opisywanego już na tym forum G5 z iSight'em, więc dość banalnie. Oczywiscie komplet instrukcji w jezyku Habsburgów, płyty, jakieś kupony zniżkowe, naklejki
czyli wszystko na swoim miejscu w doprawdy ładnym opakowaniu. niestety nie moge wrzucić więcej zdjęć. Z jednej strony musiało to dość komicznie wyglądać, jak jakiś facet biega wszędzie, wszystko dotyka, maca i dodatkowo jeszcze robi zdjęcia
. Druga strona jest znacznie bardziej prozaiczna. Bateria w telefonie nie wytrzymała i odmówiła posluszeństwa. Po którejś próbie uruchomienia aparatu i przeczytaniu komunikatu 'Akku ist fast leer' człowiekowi sie odechciewa. Postaram sie nadrobić, bo w przyszłym tygodniu mam zamiar sie udać do owego, opisywane w tym poście sklepu i wyjść z niego z białym MacBookiem w ręku, no chyba, że owa jednodniowa promocja nie była taka jednodniowa... to może będzie czarny... kto wie...
Przeczytałem jednym tchem 
