25 kwietnia 1992 roku Apple pokazało całkiem nowy w swojej ofercie produkt - Newtona. Prezentacja tego urządzenia odbyła się podczas niezwykle ważnych dla branży elektronicznej targów CES w Chicago. Choć urządzenie wzbudziło ogromne zainteresowanie, na swój rynkowy debiut musiało poczekać prawie półtora roku. Dlaczego tak długo? W tym wpisie postaram się uchylić kulisy narodzin Apple Newtona, jednego z pierwszych, elektronicznych asystentów rozpoznających odręczne pismo.

Strona 2 z 2

Zarząd wahał się przez ponad miesiąc, którą opcję wybrać (za późniejszych czasów Jobsa, takie decyzje podejmowano zazwyczaj na jednym spotkaniu). Tesler chciał zaawansowanego „Seniora” twierdząc, że Apple będzie źle kojarzone jak wypuści słabego „Juniora”. Tchao twierdził natomiast, że „Senior” nigdy nie trafi do indywidualnych nabywców, co skończy się dla niego naturalną śmiercią.

Larry Tesler (po lewej) i Michael Tchao (po prawej)

Ulubioną funkcją Teslera była możliwość połączenia podczerwienią do 5 urządzeń w jedną sieć. Ku wielkiej uciesze zespołu „Juniora”, połączenie to nie działało przy świetle jarzeniowym, tak więc żartowano, że na czas pracy „Seniora” w sieci, urzędy będą zmuszone wyłączać oświetlenie. Ostatecznie Scully zdecydował się na „Juniora”.

Okazało się, że trzy procesory AT&T zużywały zbyt wiele energii i nadmiernie podnosiły koszy, w związku z czym Apple zwróciło się do AT&T z propozycją, aby zastąpić trzy procesory jednym, wydajniejszym. AT&T odpowiedziało, że może stworzyć taki procesor, o ile Apple zainwestuje 1 mln dolarów. Apple zrezygnowało i wykupiło 46% udziałów w spółce ARM produkującej procesory RISC. Tesler został członkiem zarządu ARM jako przedstawiciel Apple.

Apple nie miało doświadczenia w produkcji i sprzedaży tego typu urządzeń, więc nawiązało współpracę z firmą Sharp, która była wówczas największym producentem ekranów LCD.

Scully koniecznie chciał zaprezentować Newtona podczas targów CES w Chicago w kwietniu 1992 roku, jednak prace się opóźniały. Capps pracował po 18 godzin dziennie, aby Newton był gotów, jednak w dniu prezentacji Newton miał wiele błędów zarówno od strony oprogramowania, jak i sprzętowych. Na szczęście, żaden z nich nie ujawnił się podczas prezentacji.

John Scully prezentuje Apple Newtona. Zdjęcie wykonane prawdopodobnie podczas CES w Chicago

Projekt wzbudził duże zainteresowanie prasy, ale termin trafienia Newtona do sprzedaży ciągle się opóźniał. Mimo tego rynek jakby dostrzegł nowe urządzenie i wiele firm postanowiło spróbować stworzyć własne urządzenie, podobne do Newtona. W 1993 roku Scully zostaje zmuszony do odejścia ze stanowiska prezesa Apple, co związane było z coraz gorszymi wynikami firmy. Prezesem został Michael Spindler.

Michael Spindler swoje rządy zaczął od reorganizacji firmy, dział Newtona dostał się pod rządy Gastone Bastiaensa. Bastiaens był bardzo entuzjastycznie nastawiony do Newtona i przesunął termin jego premiery na 29 lipca 1993 roku. Ponieważ współpracujący z Apple Sharp zaczynał się trochę niecierpliwić, postanowiono pokazać kolejną wersję rozwojową na targach CES w Las Vegas w styczniu 1993 roku. Zespół Newtona pracował ponad siły w bardzo stresujących warunkach.

Członkowie zespołu spędzali ze sobą po 20 godzin dziennie, dochodziło do wielu konfliktów. Sytuacji nie polepszało dodawanie nowych inżynierów do zespołu, gdyż musieli oni zapoznawać z Newtonem, a to pochłaniało cenny czas. Atmosfera w zespole była katastrofalna. Jeden z inżynierów – Ko Isono – nie wytrzymał presji i 12 grudnia 1992 roku popełnił samobójstwo. Apple wprowadziło do zespołu psychologów, którzy mieli zbadać dramatyczną sytuację w zespole Newtona i jej zaradzić.

Pokaz na CES w Las Vegas wypadł bardzo dobrze, zaprezentowano funkcję rozpoznawania pisma, faksowania, rozpoznawania kształtów i łączenia podczerwienią. I tym razem zespół miał szczęście, bo prezentowane modele miały skłonności do zawieszania się z powodu błędów w Power Managerze, a baterie ulegały rozładowaniu w trybie ekspresowym. Podczas pokazu usiłowano zademonstrować połączenie podczerwienią, ale urządzenia nie mogły ze sobą nawiązać połączenia. Zrozpaczony Michael Tchao wraz z Steve’em Crappem rzucili się w tłum, by zająć dziennikarzy, aby nie zauważyli problemów. Ostatecznie po wymianie jednego Newtona połączenie zostało nawiązane. W 1993 roku Tesler opuścił zespół Newtona i odchodzi z Apple. Produkt był ciągle niegotowy, mimo to zapowiedziano jego kolejną prezentację na targach CES w Hanowerze. Morale zespołu Newtona zostało znacznie podkopane plotką, iż Amstrad przygotował podobne urządzenie — Amstrad Pen-Pad – działające i w cenie 450 USD. Jak się później okazało, Pen-Pad delikatnie mówiąc, był jedną wielką wadą i Amstrad nie mógł go pokazać w Hanowerze.

Amstrad PenPad oparty na Zilogu Z80 nie rozpoznawał pisma, miał tryb graficzny (rysunkowy) lub trzeba było wstukiwać pojedyncze litery z ekranowej klawiatury.

Prezentacja na targach wypadła jednak bardzo dobrze, a Newton zaczynał przybierać ostateczny kształt i uzyskał status „Beta”. Po powrocie z targów zespół rzucił się do poprawek. Stwierdzono, iż Newton OS ma ponad 3700 błędów, a jeśli Apple chciało ruszyć z produkcją, musiało wysłać gotowego Newton OS do Sharpa, aby ten mógł go umieścić w produkowanych Newtonach. Gdy nadszedł ostateczny termin dostarczenia Newtona OS, było w nim jeszcze 1000 błędów. Gastone Bastiaens zdecydował się na bardzo ryzykowny krok. Wysłał ROM z błędami; miał on zostać zaimplementowany do 4000 urządzeń. Ustalono, iż nie trafią one do sprzedaży detalicznej, ale będą użyte do prezentacji.

Wcześniejsze prezentacje Newtonów przyniosły wymierne szkody. Od początku 1993 roku na rynku był już tablet AT&T PenPoint

Asystent stworzony przez AT&T PenPoint. Nie posiadał takich możliwości jak Apple Newton, lecz był pierwszy.

W Hanowerze zespół Newtona obserwował wśród tłumów ludzi z PenPointami oraz Zoomerami i uświadomił sobie, że idea Newtona straciła na swojej innowacyjności i nie da się już tego odzyskać. Mimo tego prezentacje Newtona były zawsze oklaskiwane i wzbudzały spore emocje.

Palm Zoomer był efektem współpracy firmy Palm, Casio i Tandy

Chcesz wiedzieć coś naprawdę przygnębiające ? - zapytał Capps innego członka zespołu. - Joey (inżynier oprogramowania) był jeszcze w szkole średniej, kiedy zaczęliśmy ten projekt.

Po niezbędnych porawkach ostateczna wersja Newton MessagePad trafiła do produkcji, ale zespół nie mógł świętować. W pierwszych egzemplarzach był błąd w programie „Getting Started” uniemożliwiający poprawne skalibrowanie ekranu. Do Newtonów dołączono program korygujący, jednak użytkownik musiał go sam instalować. Kolejny problem pojawił się, gdy Newtony z fabryk w Japonii dotarły do magazynów w USA. Okazało się, że gumowe nóżki się odkleiły. Zespół ręcznie doklejał nóżki do Newtonów.

30 lipca 1993 roku oficjalnie zaprezentowano Newton MessagePad w programie telewizyjnym „Good Morning America”, pokazując możliwości wysyłania faksów. Pokaz oglądało blisko 16 milionów widzów. 2 sierpnia 1993 roku na targach MacWorld w Bostonie nastąpiła oficjalna premiera Newtona, pierwszego PDA z funkcją rozpoznawania odręcznego pisma.

*Zapraszam do kolejnej części... *